De afgelopen paar dagen waren eigenlijk al vrij normaal. De dagen die ik met de jongens doorbreng zijn allemaal redelijk vergelijkbaar, dus dat zal ik niet elke keer uitgebreid opschrijven. Woensdag ging ik met Wieke, een Nederlands meisje dat hier nu een half jaar als au pair zit, naar In 'N Out Burgers en daarna naar de mall in Concord/ Pleasant Hill. De burger vond ik super lekker, verrassend genoeg, waarschijnlijk was dat te danken aan de whiskey-/cocktailsaus die erop zat. Omdat die keten (bijna) alleen in Californië zit, was het natuurlijk een must om daar te eten. Ik heb overigens inmiddels een lijstje gemaakt met typisch Amerikaanse ketens waar ik allemaal een keer gegeten wil hebben aan het eind van het jaar, en die is aardig lang geworden... De mall was ook weer indrukwekkend groot, te beginnen met de parkeerplaats ter grootte van een wijk. Binnen waren er echt gewoon bekende winkels. Abercrombie, Victoria's Secret en meer van zulk soort winkels. Heb ook al een paar winkels gezien die ik in Nederland niet kende, maar waar ik hoogstwaarschijnlijk vaker ga zijn dit jaar (zoals American Eagle Outfitters). Volgens Wieke moest ik ook nodig naar Target, voor alles wat je maar nodig kan hebben eigenlijk. Dus helaas heb ik nog een lijstje met winkels waar ik heen wil en spullen die ik wil kopen (zonnebril, tas, nieuwe sportschoenen)... Dus ik zal volgend weekend maar 's op stap gaan haha.

Op vrijdag vertrokken we rond13:00naar Sea Ranch, uiteindelijk een 3 uur durende rit naar de Northern Californian coast. Het is hier onwijs mooi, alleen kan je dat helaas een groot deel van de dag niet zien door de grote hoeveelheid mist (waar deze regio natuurlijk om bekend staat). Het doet me een beetje denken aan Scandinavië hier. De neef van m'n hostvader is hier ook met z'n vrouw en kind, leuke mensen gelukkig. Ons huis staat op een hei, zeker niet meer dan 50 meter van zee. Het uitzicht is dan ook een stukje gras met daarna een flink stuk zee. Kan hier prima de hele dag gewoon naar buiten kijken. Er lopen ook regelmatig herten door 'de tuin' en op het strand hebben we al zeehonden gezien. Het is wel een verschilletje met Benicia qua temperatuur. In Benicia draag ik een shirt en een korte broek en heb ik het nog best warm. Hier had ik het koud terwijl ik een trui, vest en jack aanhad. Maar áls de zon door de mist komt is het wel erg lekker, dat is alleen nog niet zo veel gebeurd. Het eten is een feestje. Super lekker vlees van de barbecue en fijne Amerikaanse zoetigheid ('Murica!!, zegt m'n hostvader de hele tijd haha). Op vrijdagavond hadden we enorme chocolate chip cookies en zaterdag s'mores! Zondagochtend eieren, bacon en pancakes als ontbijt. Ik ben helemaal ingeburgerd dus! En dat sportschool abonnement komt goed van pas...

Mijn eerste echte dag bij m'n host family begon goed Amerikaans: met een waffle. We gingen die middag met z'n allen naar de bioscoop om Secret Life of Pets te kijken. Dit was in Walnut Creek, een super leuk stadje "vlakbij" (20 min met de auto ongeveer). We gingen hier lunchen, en wel bij Chipotle. Dit was gelijk een soort van inwijding, want zoals de hostdad het zei: 'Mexican food is like a religion in California'. Na de film ook gelijk voor de eerste keer gereden, naar de supermarkt, die niet eens zo abnormaal groot is. Het rijden in de automaat is gek, maar dat went snel. Waar ik het meeste aan moet wennen zijn de eindeloze stopborden, en de kruispunten waar geldt: wie het eerst komt wie het eerst gaat. Maar ook dat zal niet lang meer duren als ik veel ga rijden. De jongens waren volgens hun ouders erg vervelend vandaag, dus als dit het ergste was gaat het al helemaal goed komen! Ze waren best druk en hadden een paar keer ruzie, maar het was niks heel bijzonders. Ik vind ze hartstikke leuk en heb ze dus blijkbaar vooral vervelend meegemaakt haha.

Op zondag gingen we naar downtown Benicia (wat best klein is maar op zich wel leuk), met de auto zodat ik weer wat kon oefenen. Geluncht met een hotdog... En ik dacht dat ik gezond zou gaan eten zodra ik bij het gezin was haha! Zij zeiden ook dat ze normaal echt niet zo slecht eten, en dat ze na de lunch weer gezond gingen doen. Komt me heel bekend voor, die mindset... Haha. We hebben ook getankt, dus dat was fijn om een keer gedaan te hebben voordat het nodig is. Morgen m'n eerste dag 'on duty'. Ik moet al gelijk kinderen rondrijden, ze hebben wel gevraagd of ik er klaar voor was, maar dat ben ik denk ik wel. Het enige is dat ik geen idee heb welke kant ik op moet en hoe ik moet rijden, maar dat zal nog wel even duren. Lang leve Google maps! Heb ook, op 3 uurtjes preschool na, allebei de jongens thuis om te vermaken. Over 2 weken begint school weer, dus dan heb ik over het algemeen maar 1 kind overdag. Ik ben benieuwd, wordt vast leuk!

Eerste dag on duty. Ik werk standaard van7:30tot4:30, dus dat is erg overzichtelijk. 'S ochtends moest ik een beetje helpen met de jongens laten tandenpoetsen en schoenen aandoen, maar we hadden alle tijd dus ze konden nog gewoon wat spelen enzo. Om8:15ongeveer gingen we naar Eriks preschool, in 'downtown' Benicia, ongeveer 10 minuten rijden. Gelukkig reed de hostvader mee om even te laten zien hoe het werkte en waar het was. Toen hij afgezet was ging ik met Ryan naar het park, the big slide park zoals zij het noemen, om Pokemon go te spelen. Hij is namelijk obsessed door Pokemon, daar heeft ie het de hele dag over haha. Het is hier nu best warm, ongeveer 28 graden en super zonnig de hele dag. Airco in de auto is dus geen overbodige luxe. 'S middags wilden de jongens onder de tuinslang, erg begrijpelijk, en verder hebben ze gewoon gespeeld. Vooral Erik kan super goed alleen spelen, alles wordt gebruikt als lightsaber, met de bijpassende geluidjes. Heel schattig. Toen ik off duty was ging ik voor het eerst hier naar de sportschool. Ook dat is weer een super erge upgrade na fit for free. Het is ten eerste hartstikke rustig en stil, je kan een handdoek van daar gebruiken en de apparaten zijn allemaal ook beter. Als avondeten heb ik bij de supermarkt een salade gemaakt bij de super uitgebreide salad bar!! Ik moest ook nog een telefoonhoesje hebben, want vind het heel eng om met die blote iPhone 6 rond te lopen. Dus daarvoor ging ik naar de dollar store. Dat was de enige winkel op het rijtje van de supermarkt waar ik dacht dat ze het zouden hebben. Helaas was er alleen keus tussen gifgroen of knalroze... Het is roze geworden. Ben nu wel echt white trash, met m'n witte iPhone met roze hoesje, maar we doen het er voorlopig mee. Ik heb ook een afspraak om woensdag met een Nederlandse au pair uit de buurt wat te gaan eten. Zij was bevriend met de vorige au pair hier. Super leuk, want het wordt tijd dat ik vrienden maak haha. Ik heb ook contact met een Slowaaks (ofzo) meisje van m'n trainingsweek in New York, die iets verder weg zit. Maar ik ga waarschijnlijk een keer met haar in San Francisco afspreken. Leuk allemaal, want ik wil natuurlijk wel de deur uit!

Dag 2 was iets moeizamer, de jongens hebben meer dan eens knallende ruzie gehad. Die dan lachend begon en huilend eindigde. Het park was errrg warm, we waren er namelijk rond 2 uur. Vanmiddag ga ik weer naar de sportschool, dat is wel fijne tijd voor mezelf. Aan het rijden ben ik trouwens zo goed als gewend. Van en naar de preschool kan ik zelfs al zonder Google maps, wat met mijn richtingsgevoel nogal een prestatie is. De rest moet nog wel met Google maps, maar aan het verkeer ben ik gewend, aan de auto ben ik gewend (die vind ik zelfs heel fijn), ik kan de jongens hun gordels vastmaken en ik kan rijden met drukke kinderen achterin. Nu nog even m'n Californian rijbewijs halen! Ik ben eigenlijk al redelijk goed aan m'n leven hier gewend, verrassend genoeg. Ik vind het helemaal niet gek om met hun gewoon op de bank tv (olympische spelen) te kijken, of om met de leidsters/juffen van de preschool te praten. Misschien komt de "dip" nog, maar voorlopig gaat het alleen maar beter dan verwacht!

De reis naar New York ging super voorspoedig eigenlijk, ik kon alles makkelijk vinden, het ging allemaal op tijd en zat niet naast krijsende kinderen o.i.d. Benthe was leuk, dus dat scheelde enorm elke keer als we ergens moesten wachten (which was vaak). Helaas helaas begonnen de 'tegenvallers' toen we in New York aankwamen. We moesten even op de super shuttle wachten, logisch, maar toen we dachten weg te gaan, moesten we eerst nog langs andere terminals en toen door Harlem en weet ik wat allemaal voordat wij afgezet werden. Dik 2 uur later. Doodop, blij dat we er eindelijk waren gingen we inchecken (mijn interexchange trainingspakket was er niet, best gek) en naar de kamer. Dat op zich was al vervelend, want onze kamergenootjes zouden sowieso al slapen (het was ong23:30). Dus dan moesten we die wakker maken etcetera etcetera lekker awkward en vervelend voor hun. Ik ging naar m'n kamer, ik zat op een andere verdieping dan Benthe, doe de deur open en er staan 2 bedden. Waarin allebei al iemand lag. Godver want ik wilde gewoon slapen haha. Dus terug naar de receptie, bleek dus dat één van die meisjes mijn volledige pakket had gekregen, inclusief kamersleutel. Ik had nog even gehoopt dat ze zich schuldig zouden voelen en me een eigen kamer zouden geven voor die nacht, maar helaas. Het werd een stretcher die erbij gezet moest worden. De combinatie van direct op de vering liggen, spanning en jetlag zorgden niet echt bepaald voor een topnacht. De volgende ochtend ging dat ene meisje haar eigen pakket ophalen en naar d'r eigen kamer, dus toen was er weer wat meer ruimte in de kamer.

De eerste cursusdag was best leuk, de participants manager Kate was eigenlijk gewoon de hele dag aan het praten. Gelukkig kon ze leuk praten dus het was goed uit te houden. Ze heeft volgens mij wel echt alles wat er ook maar fout kan gaan, dus aan de ene kant was het geruststellend maar ook juist niet. Het ging voornamelijk over Amerikanen zelf, hoe zij zijn en hoe je met ze om moet gaan. Het belangrijkste was eigenlijk dat je ze nooit moet zoenen, als in 2/3 zoenen geven. 'Want Amerikanen houden niet van lichamelijk contact'.. Yeah sure. Ook is punctualiteit super super belangrijk, als je 8 uur afspreekt moet je erom 8 uurzijn etc. 3 keer raden wie er de volgende dag te laat was (het was Kate). Na de cursus hadden we een tour door de stad, geloof dat we veel van de belangrijkste dingen in Manhattan wel gezien hebben. Fifth Avenue, Rockefeller Center, Broadway, Times Square, Central Park. Ons hotel zat trouwens op Eighth Avenue, 100 meter van Madison Square Garden! Er was één meisje wat vanuit haar bed uitzicht had op de Empire State Building. Dus centraal zaten we wel ????. Na de tour gingen we de Empire State Building op. Eindeloos wachten, echt elke keer als je dacht dat je er doorheen was was er weer een ruimte met rijen zo ver als je kon kijken. Toen we er uiteindelijk op stonden viel het eerlijk gezegd best wel tegen, ik was liever overdag gegaan. Het was super mooi natuurlijk, maar die donkerte met lichtjes had in elke stad kunnen zijn (bij wijze van). Daarbij was het ook boven weer abnormaal druk, logisch want die rijen moeten ergens heen, maar toch. Super leuk om gezien en gedaan te hebben maar wilde liever naar bed op dat moment haha.

Dag 2 was leuker. We hadden in een gebouw aan de overkant first aid en CPR. 'S ochtends first aid, ook weer heel Amerikaans wel, niet normaal. Het was een filmpje en er was een kind met een sneetje op z'n arm. Plan van aanpak? Gaas erop drukken en heel goed vastmaken met verband. Bizar, maar vooruit. Toen lunch, die we overigens altijd net als het ontbijt in de TickTock Diner naast het hotel hadden. Helaas geen pancakes of wafels, dat zat niet in het gratis pakket voor ons. Daarna kregen we de CPR (reanimeren is het geloof ik). Eerst alleen de compressions, daarna mond-op-mond en daarna de hele combinatie. Ook weet crrrazy Amerikaans. De eerste stap, áltijd, is vaststellen dat de scene safe is. En dat moet je dan ook hardop roepen: 'The scene is safe!' Net als 'ARE YOU OKAY, ARE YOU OKAY' en 'YOU, CALL 911!' Maar het was wel interessant en leuk om te doen. Die poppen zijn super handig, als je mond-op-mond geeft gaat de borst op en neer en als je de compressions goed doet brand er een lichtje of hoor je een klik. We gingen ook met een AED aan de slag, aka de elektrische hart strijkijzers. Oh, mama: er waren ook 4 Franse meisjes maar 1 daarvan sprak zo heeerlijk Engels dat zou je ook leuk gevonden hebben. 'Untiel ze help arrives' (en de arrives op z'n Frans). Op het eind moesten we dus bij volwassenen, kinderen en baby's de hele reanimatiereeks doen: 5 sets van 30 compressions en 2 keer ademen. Aan het einde van de dag kregen we het officiële, van de American Heart Association, bewijs dat we certified zijn. We gingen 's avonds met een paar mensen een broodje bij Subway halen. Ik ging vooral met een Duits meisje en een Brazilaans meisje om. Zij gaan allebei naar North Carolina dus het is niet dat ik die nog ga zien ofzo, maar was wel gezellig. Er is ook een meisje wat in mijn cluster zit van de Bay Area, maar zij is niet zo boeiend helaas haha. Maar wel fijn op zich dat ik wel ìemand ken daar straks.

Ik zit dus op dit moment in het vliegtuig, we zijn net opgestegen, 40 minuten te laat. Maar de vlucht zelf duurt ook ongeveer 3 kwartier korter dan er op mijn app stond dus denk niet dat ik in tijdnood kom. Die uit mijn cluster werd tegelijk met mij opgehaald door de shuttle, maar heeft een andere vlucht. Die shuttle was 20 minuten te vroeg, dus was maar net op tijd... Maar toen op het vliegveld ging alles goed, moest een paar keer wat vragen maar geen problemen ofzo. Bij de gate kwam er een oude man naast me zitten die gelijk een gesprek aanknoopte (hier had Kate voor gewaarschuwd, dat Amerikanen dat doen haha), maar ik vond het wel leuk want ja heb toch niemand om mee te praten verder. Hij heette Irv en werkte in de groente en fruit industrie ofzo haha. Hij dacht eerst dat ik uit Australië kwam.... Maar doordat ik met hem praatte sprak een ander meisje me aan omdat ze opving dat ik als au pair ging werken, en zij is nu ook au pair. Ik heb Irv z'n card gekregen voor als ik ooit in LA ben hahaha erg schattig.

De overstap was ook soepel. Nog een beetje verwarring, er ging een vlucht naar Phoenix een uur voor die van mij, vanaf dezelfde gate, maar die had heel veel vertraging. Gelukkig was Oakland wel gewoon op tijd en ging die dus vóór die naar Phoenix, in plaats van dat we daarop moesten wachten. Heb trouwens een echte Amerikaans sandwich gegeten als lunch: kant en klaar met bacon, turkey & cheddar haha. Kostte wel $10, echt achterlijk, net als een fles water van $5 ????. Ben heel blij dat ik hierna klaar ben met reizen, nu al zin om m'n kamer in te ruimen en die koffer op te bergen.

Toen ik aankwam op Oakland dacht ik de familie na de bagageband te zien, zoals bv op Schiphol. Dus ik liep gedachteloos naar de bagageband, toen zij me ineens riepen. De verrassing was op zich wel goed want daardoor had ik geen tijd om over zenuwen na te denken haha. En inderdaad, er werd gehugged. Tegen de verwachting in was Ryan (de oudste) heel enthousiast en spraakzaam en Erik juist heel verlegen. Maar eenmaal in de auto veranderde dat al snel. Ik zat naast Erik en hij had niet veel aanmoediging nodig om uit z'n schulp te komen. Nu ik eenmaal bij hun thuis ben heb ik denk ik een goed idee van karakters. Ryan is gewoon af en toe even weg, alleen aan het spelen, terwijl Erik continu in de buurt blijft en graag wil praten en spelen. Fijn begin: ik vroeg Erik waar hij aan tafel zat (misschien hadden ze vaste plaatsen). Zijn antwoord: 'next to you'. Hij zit ook al gewoon bij mij op de stoel (de grote Amerikaanse ????). Ryan heeft denk ik iets meer tijd nodig, maar geloof dat dat ook wel goed zit. Ze hebben trouwens 3 van die enorme stoelen, waarvan dus één 'voor mij' is. Heel erg nice. Zoals gezegd heb ik dus een iPhone 6 en echt een kingsize bed, bizar! Ze zijn echt zo relaxt als ik dacht, de avond is gewoon op de bank (of huge stoel) tv kijken. Ze noemen de jongens ook heel de tijd 'dude' en 'bro' hahaha. Ik voorzie wel veel ruzies die ik ga moeten oplossen, maar verder zijn ze echt super leuk en schattig! De jetlag is overigens nog errug aanwezig, maar met dit bed moet dat wel loslopen.